“Prefiero equivocarme creyendo en un Dios que no existe, que equivocarme no creyendo en un Dios que existe. Porque si después no hay nada, evidentemente nunca lo sabré, cuando me hunda en la nada eterna; pero si hay algo, si hay Alguien, tendré que dar cuenta de mi actitud de rechazo”Blas Pascal

sábado, 5 de abril de 2014

Interesante Estudio sobre la tesis de Guerard Des Lauries

Apuntes contra la tesis de Cassiciacum (para su estudio)

                   


Tomado del blog  http://sursumcordablog.blogspot.com.ar/




Advertencia

El lector deberá estar familiarizado con la Tesis y su explicación así como ciertos elementos que hacen a su estudio. No nos detendremos más que en lo que creamos justo y estricto al tema, lo formativo quedara a cargo del interesado. Este documento es reflejo de un debate y ha sido adaptado.

La Apostolicidad

Podría despacharse la cuestión con sólo rechazar por infundada y arbitraria la afirmación successio materialis seu legalis” cuando no hay un solo teólogo o canonista que diga semejante cosa, antes bien todos son concordes en identificar lo formal con lo legal y lo mere material con lo ilegal; exactamente lo contrario. Pero por mor del estudio de un tema tan apasionante repasemos un poco lo que enseña el CIC.

Provisio triplicem complectitur actum:

1) Designationem personae.

2) Concessionem tituli.
3) Introductionem in possessionem.”

Wernz-Vidal , Tomo 2, n. 182. O cualquier canonista.1


El primero de los 3 actos da lo que se conoce como el ius ad rem, es decir un derecho a la cosa (en este caso el oficio), el segundo da el título de la cosa misma, o lo que es igual el ius in re, mientras que el último paso no da ningún derecho, ya que se trata de un simple hecho, excepto en algunos casos en los cuales se requiere para que el paso número 2 exista.
Así, pues, la mera posesión del oficio se identifica con la successio mere materialis, mientras que la concesión del título es lo que da el derecho sobre el oficio y por lo tanto quien obtiene el mismo, sucede formalmente a su antecesor.
Aquel que sólo tiene el ius ad rem, no tiene ningún derecho sobre el oficio y por lo tanto nada puede hacer en el mismo, caso contrario será castigado conforme al canon 2394.

Esto además es bastante obvio; quien no es dueño de una cosa no puede hacer nada sobre ella, aún teniendo derecho a ella, por ejemplo si Ticio le debe a Marcos una moto, este no puede vender esa misma moto, porque no es el dueño o titular, y si lo hiciera correría el riesgo de que su verdadero dueño (Ticio) se negara a entregarla o decidiera vendérsela a otra persona.


Ayrynhac comenta “… when confirmation is required , he (the elected one) obtains a ius ad rem, the right to be appointed, but the appointment is not yet complete and he must meanwhile abstain from any interference in the spiritual or temporal administration of the office; his acts would be invalidand he would expose himself to severe punishments (cn 2394)”.

(Primeros paréntesis agregados)

Si bien este no es el caso de la elección papal, sin embargo el principio jurídico es el mismo, a saber: quien tiene el ius ad rem no puede ejercer ningún acto sobre el oficio por no ser titular del mismo.
El canon 150 indica que un oficio puede vacar de facto tantum(materialiter), de iure tantum (formaliter) y de iure et de facto.

Wernz-Vidal (Tomo II, N 210) enseñan: “Vacare dicitur ecclesia vel praebenda, cum propietario (successio formalis) aut possessore (successio materialis) caret.
Quodsi nec titulus proprietatis (i.e. ius in re, non merus ius ad rem) in officium ecclesiasticum neque possessio actualis penes quemquam existit v. g. in vacatione per mortem beneficiati, officium vacat plene, sive ut dici solet, de iure et de facto.
Si quis titulum quidem proprietatis (i. e. ius in re, non tantum ius ad rem) in officium habet, sed possessionem nondum obtinuit aut iam obtentam denuo v. g. per violentiam usurpatoris amisit, officium vacat de facto tantum, non de iure.
Denique si quis, v. g. intrusus caret titulus proprietatis in officium, aut titulum legitime acquisitum sive ipso facto ex iuris dispositione sive per sententiam iudicis ecclesiastici iterum amisit, nihilominus tamenpossessionem beneficii retinet, beneficium dicitur vacare de iure tantum, non de facto...

Primeros paréntesis agregados.

En definitiva, el tema es el siguiente: la posesión o sucesión material implica un hecho físico por lo cual una persona ocupa el lugar de otra, mientras que la propiedad o sucesión formal implica que una persona continúe a otra en sus mismos derechos sobre la cosa; se trata de una cuestión de derecho, lo que se conoce como Ius in re o derecho de propiedad, la cual no necesita de la posesión de hecho para ejercer los derechos sobre la cosa.
Así pues, lo formal se identifica con lo legal, mientras que lo material es algo solamente de hecho. Hablar por lo tanto de sucesión material o legal implica, no sólo un lenguaje nuevo en toda la historia del derecho, sino también una contradictio in terminis.

Los teólogos no son menos contundentes al respecto. Cito a continuación a varios (Subrayados, negritas y énfasis nuestros).

1) Zapelena. T1 pag. 494 y ss.

Apostolicitas successionis (regiminis)- Ecclesia iis semper rectoribus gubernetur, qui sint veri Apostolorum sucesores.

S. Materialissolum factum sucessionis continue nude sumptum.

S. Formalis: si ad materialem addiderit legitimam missionem.

Apostolicitas Successionis materialis minime deest in Oriente separato... sed deest in omnibus autocephalis apostolicitas successionis formalis seu legitimae missionis” (pag. 527)

Nota dividitur in positiva et negativa.

Positiva est proprietas visibilis verae Ecclesiae exclusiva… hinc sola eius praesentia veram Christi Ecclesiam notificat.(La positiva es una propiedad visible exclusiva de la Verdadera Iglesia… de aquí que su mera presencia notifica la verdadera Iglesia de Cristo)
Negativa est proprietas visibilis verae Eccl. necessarium quidem, at non exclusiva, quae proinde in falsa secta christiana reperiri potest, vgapostolicitas materialisAt notes diligenter velim notam, sic dictam negativam, si quando contingat eam esse in uno coetu christiano, absente vero in ómnibus… eo ipso induere vim et functionem notae positivae.” (pag. 542) (La nota negativa es una propiedad visible de la verdadera Iglesia, necesaria pero no exclusiva, que por lo tanto puede encontrarse en una falsa secta cristiana por ej. la apostolicidad material. Pero quiero que notes con cuidado o atención que la nota llamada negativa si alguna vez sucede que se encuentra en una congregación cristiana y ausente en todas las demás… por el mismo hecho pasa a tener la virtud y función de la nota positiva”)


2) Mendive. (Pag. 296 y 314 y ss.)

Ecclesia est apostolica quia perseverat in doctrina Apostolorum persuccessionem legitimorum pastorum.
Apostolicitas constituitur per successionem formalem.
...Impossibile est aliqua falsa secta vere apostolica apareat quiamissionem legitimam carent.”

3) Palmieri. ( p. 758; 282 y ss)

Nota:

Positiva: seu functionem affirmantem ea quae existente in aliquo coetus, cognoscitur eo ipso illum esse Ecclesiam veram.

Negativa: sive functionem habens negativam ea est, qua deficiente in aliquo coetu cognoscitur eo ipso illum coetum non esse Eccl. veram: ut si desit Apostolicitas alicui coetui, iure statim infertur ipsum non esse Eccl. Christi.

Suc. Materialis mera serie successiva Pastorum non interrupta usque ad Apostolos vel aliquem ex Apostolis ex quibus inceperit.

S. Formalis est haec series, quae praeterea potitur auctoritate ab Apostolis derivata.
Utraque successio necessaria est, nec altera sine priore esse potest.

S. Formalis est vera successio, ita ut materialis sola non sit successio nisi specie tenus... ut quis auctoritaatem habeat, requiritur missio; mittere vero nequit nisi is qui et auctoritatem Apostolicam actu obtinet eamque communicare potest.”

4) Lercher, (pag. 253 y ss.)

Eccl. Apostolica est ... ratione suc. formalis, quatenus administratur ab iis qui seriem numquam interrupta Apostolis succedunt in eorum ordinaria et perpetua potestate iurisdictionis et ordinis.

S. Materialis in iis qui solum specie externa locum Apostolorum tenent, quin iurisdcitione potiantur, licet fortasse potestate ordinis instructi sunt.”

(En pag 254 y mas adelante defiende la identidad entre Apostolicidad Formal y la sucesión legítima, al igual que la distinción entre la nota positiva y la negativa.)

5) Pesch (nº 401 y ss.)

Triplex haec Apostolicitas (nempe originis, successionis et doctrinae) continetur in sola legitima successione Apostolica.”
Hoc est argumentum S. Patrum: “ubi sunt legitimi successores apostolorum ibi est vera doctrina et vera Eccl. Christi”
Si quis ab apostolis recesserit legitima successio interrumpitur, et mere materialis conexio cum Apostolis remanet. Ergo sicut ille, qui a legitima auctoritate non instituitur, sed ipsum intrudit, non est legitimus successor ita non magis successionem suam iactare potest, qui a legitima auctoritate defecit”

6) Lahiton J. (Pag 110.)

Nota negativa quarum praesentia probat tantum possibile esse quod Eccl. cui insunt sit vera, sed quarum vel unius absentia demonstrat eius falsitatem.Hae sunt numero infinitae ut patetPositiva quibus vel unius praesentia suficienter probat originem divinam Eccl. cui insunt.”

Eccle potes dici Apostolica... c) ratione ministerii seu successionis quatenus ab apostolis fundata, cum iisdem apostolis, legitima pastorum successionem numquam interrupta, jungitur”.

In illa ministerii apostolicitate diistingue duplex elementum:

Materiale: ininterrupta pastorum series.

Formale: nexus ininterruptus legitimitatis vi cuius successor semper continuat munus et auctoritatem praedecessoris, et cum eo, unicam personam moralem fecit... qui vero antecessoris sedem illegitime usurpavit, schismate ab Eccl. unitate disjungitur...”

Contra thesim pugnant etiam orientales schismatici, attendentes solum admaterialem successionis, quam certe habere possunt a tempore apostolorum usque nunc, quin tamen legitimam ab apostolis auctoritatem conservaverint”

7) Hurter, (Nº 313 y ss.)

S. Materialis: ipsa pastorum serie.

S. Formalislegitima propieque dicta successione.”

Gloriari forte poterunt coetus aliqui schismatici Orientis serie quadam materiali pastorum... sed carent elemento formali, assignari scil. poterit aliquis in hac serie pastor, qui carens missione in illa societate, cuius antecessor membrum et minister legitimus erat, intrusus sit novamque exorsus pastorum seriem”

8) De Guibert. (pag. 50 y ss.)

Nota

a) Negativa: (propria sed non exclusiva) cuius privatio probat falsitatem sectae, nec tamen eius praesentia statim probat veritatem ecclesiae.

b) Positiva (propria et exclusive propria) cuius sola praesentia statim arguit veram esse Ecclesiam quae eam possidet.

Apostolicitas Successionis

Materialiter tantum: factum successionis continue nude sumpltum.

Formaliter: legitimitas huius successionis, seu missio non interrupta.

Legitima: successio alicuius pastoris in antecessores si eius electio fiatsecundum legem in Ecclesiam vigentem; non per vim, aut usurpationem, aut per schisma...”
Inde igitur formalem apostolicitatem amisserunt (scil. orientales scismatici) facta illegitima successione eorum” (pag. 77)

9) Bouvier, (pag 222 y ss.)

Duas requiri conditiones ut ministerium pastorales sit apostolicum:

a) Successionem ab Apostolis non interrupta. (mat)

b) Legitimam missionem, quae etiam consecrationem importat. (form)

10) Van Noort, (nº 119)

Apostolicitas regiminis: Eccl. semper regitur a pastoribus, qui eandem personam iuridicam cum apostolis efformant, i. e. a legitimis apostolorum successioribus.”

Quicumque igitur de successione apostolica gloriatur sed Romano Pontifice non coniungitur, potestatem ordinis habere quidem potest, sedem ab aliquo apostolo fundatam materiali successione occupare potest, aut saltem posset, sed verus et formalis apostolorum in munere pastoralis successor non est.”

Ergo quamquam (schismatici) sedem (mediate) apostolicam materialiter occupare pergebat, non amplius erat de legitimis apostolorum successoribus.”

11) Muncunill (n1 223 y ss.)

Apostolicitas: Proprietas qua Eccl. ab apostolis per legitimam pastorum successionem in eandem doctrina, sacramentis et regiminis forma constanter perseverat.”

Alia successio est:

a) Materialis: si obtinetur idem munus quod fuit in Apostolis, sed non secundum mandata Christi, alia

b) Formalis: si non modo habetur idem munus, verum etiam secundum Christi mandata... hinc ea erit successio apostolica Formalis seu Legitimaquae iuxta normas ab Apostolis probatas facta sit.”

12) Mazzella C. (nº 714 y ss)

Apost. Successione seu missione, quatenus sinu suo complectitur qui in ordine hierarchico legitime ab apostolis descendunt.”
... dicitur legitima, ut nimirum tum ex parte dantis potestatem, tum ex parte accipientis, tum ex parte modii, quo potestas confertur, ex iuris normasit praestita transmissis.”
... dicitur perennis seu non interrupta, tam scilicet Materialiterquatenus non desinit omnino personae quae iugiter Apostolis substituuntur, quamFormaliter quatenus hae ipse personae substitutae potiuntur auctoritate ab Apost. derivata, ab eo illam accipientis, qui actu illam habet et communicare potest.”
13) Herve, (nº 366 y ss.)

Apostolicitas est proprietas Ecclesiae qua eadem omnino perseverat ac Eccl. Apostolorum, per legitimam, publicam, numquam interruptam successionem pastorum ab Apostolis.”
... “Legitimam”: alias haberetur enim successio tantummodo materialis, per meram sedis occupationem ab Apostolorum temporum, non vero Formalis,scil. ex mandato Christi et iuxta regulas ab ipso praescriptas...”
Ergo vera Ecclesia necessario subdi debet solis apostolorum legitimis successoribus, adeo ut in ea nemo legitime docere, regere aut sanctificare possit, nisi ab Apostolis missus fuerit, nisi nemque eis formaliter succedat.”

Nota est:

Negativa: cuius praesentia probat nil obstare quin Ecclesia cui inhaeret sit vera, cuius absentia falsam evidenter ostendit eccl. in qua deficit.

Positivam: illa quae certo veram Ecclesiam a falsis discernit et illam directe indicat.”

14) Card. Billot, (pag. 124 y ss)

Positiva: quae per suam praesentiam sufficienter monstrat veritatem ecclesiae in qua invenitur.

Negativa: quae solum tollit argumentum falsitatis quod ex eius absentia sequeretur. Porro notae mere negativae possunt in infinitum multiplicari. Quidquid enim boni retinet unaquaequae religio... quidquid etiam de institutis Christi... in usu baptizandi vel conficiendi Eucharistiam... potest ad notam negativam referri.”
Ratio autem satis in promptu est, quia... non remanebat ad perpetuitatem alius possibilis modus praeter success., qua novi praesules loco demortuorum antecessorum sufficerentur, eamdem ac illi iuridicam personam sempersustinentes. Et hic nota, sermonem esse de Formali successione, distincta ab ea quae mere Materialis est... (quam) consistit in nudo facto occupationis eiusdem sedis per continuam episcoporum seriem. Sed Formalis addit permanentem identitatem eiusdem personae publicae ita scil. ut non obstante titularium multiplicitate, nulla umquam in exercitio et arrogatione potestatis intercesserit mutatio substantialis...”


15) Salaverri, (nº 334.)

Successio est continuatio unius personae post aliam in aliquo officio.
Duplex est:

a) Materialis: est mera temporalis continuatio alicuius personae post aliam in aliquo munere.

b) Formalis: est plena suffectio alicuius personae in iura et obligationes alterius in aliquo munere, seu est subiecti substitutio sine ulla iure mutationein aliquo munere.”
Christus commisit iisdem Apostolis ordinarium munus decendi, sanctificandi, regendi, et quidem perenniter usque ad consummationem saeculi... Atqui talem missionem non potuit Christus tradere solis personaliter Apostolis... Ergo eum contulit Apostolis eisdem moraliter et iuridice, id est eorum etiam successoribus sine ulla iuris mutatione...

“ Si Petri successor R. Pontifex esse intelligitur, non mere materialiter, sed etiam formaliter, id est, substitutor personae S. Petri in omnia ordinaria potestate muneri primatus annexa, sine ulla iuris mutatione. Quare, adimpleta condicione legitimae electionis eiusdemque acceptationis, R. Pontifex ipsomet iure divino eandem supremam iurisdictionis potestatem obtinet, qua ipse Christus S. Petrum plene constituit sui in terris Vicarium...” (cf. CIC, cn 109 et 219) (Num. 386.)

Apostol. successionis distinguitur duplex:

Materialis: est mera continuatio unius personae post aliam in aliquo munere, sine necessaria eiusdem iuris permanentia.

Formalis: suffectio unius personae in iura et obligationes alterius circa aliquod munus, sine ulla iuris mutatione.

Nota est Positiva seu functionem habens affirmantem, est ea qua in aliquo christiano coetu detectato eo ipso cognoscitur eum esse veram Xti. Ecclesiam. Negativa seu functionem habens negantem, est ea qua deficiente... eo ipso cognoscitur eum non esse vera Ecclesia.
(Cf. Nota 1: “R. SchultesDe Ecclesia 160 s., ab hac communi Theologorum dotrina dissentit...”)

16) P. Parente, “Diccionario de Teologia Dogmática”, voz: “Apostolicidad

... la Apostolicidad implica por lo tanto una continuidad legítima de sucesión con la cátedra ocupada por Pedro y el colegio Apostólico con la conservación de la misma doctrina, sacramentos, regimen...”.

... distínguese la Apostolicidad Formal, que es la que acabamos de describir y la Material, que, aunque importa un origen apostólico, se hallafalta de legítima continuidad por haberse separado de Pedro...”

“ La Iglesia Oriental Cismática... sólo posee la Apostolicidad Material”


17) G. LagrangeDe Revelatione. (T. II, pag 202, ed. 1950)

Christus voluit ut sua Ecclesia esset Apostolica, scil. ut esset semper eadem societatis ac ea quam fundaverunt Apostoli.
Agitur de legitima, publica et numquam interrupta pastorum ab Apost. successione in identitate professionis fidei, sacramentorum et regiminis (cf. Nota 7). Unde ut Apostolicitas sit non solum materialis pastorum successiosed formalis, uniri debet cum notis unitatis et catholicitatis, alioquin non esset identitas eiusdem societatis.”

...hujusmodi successio in Ecclsia excudit interruptionem, quae fieri potest per haeresim aut schisma...”

Apost. sic concepta (scil. Formalis) est proprietas essentialis Ecclesia Christi, quia, ut supra dictum est, Christus instituit Ecclesia ut societatem hierarchicam et perpetuam, in qua auctoritas seu iurisdictio transmitti debet sine interruptione.”

... quomodo vero pradicabunt nisi mitantur a legitima auctoritate?”

18) Pío IX, Epistola “Iam vos omnes” (AER 141, pag. 48 y ss)

...But now whoever accurately considers and meditates upon the condition of the various and mutually disagreeing religious societies separated from the C. Church, which from the time of Christ the Lord and His Apostles has,through legitimate sacred pastorsalways continually excercised and even now is exercising the divine power delivered to it by the Lord Himself...”

19) Pío XII, Alocución “si Diligis”.

... the Apostles are therefore, by divine right the true doctors and teachers in the Church. Besides the lawful successors of the Apostles, namely the R. Pontiff for the universal Church and Bishops for the faithful entrusted to their care (cn 1326), there are no other teachers divinely consituted in the Church of Christ.”


De todo esto se puede concluir lo siguiente:
1) Existen solo 2 clases de Apostolicidad: la Material y la Formal y no hay en ninguna déllas, subdivisión.

2) La Sucesión Material implica un mero hecho que no da ningún derecho sobre el oficio. La Sucesión Formal, por su parte, implica la identidad jurídica entre N.N. y su antecesor secundum legem.

3) La mera Sucesión Material es ilegal, es decir contrario a la ley; en este caso se trata de la ley divina que manda que nadie puede ocupar un cargo sin ser enviado (missio), mientras que la Sucesión Formal es aquella en la cual existe la Missio y por lo tanto la legalidad.

4) Lo expuesto no es más que una aplicación de los principios del Derecho. Se dice que una persona (en sentido jurídico, no filosófico, ojo) sucede a otra cuando adquiere sus derechos y obligaciones, como cuando los herederos suceden al causante.

5) La Apostolicidad Material es una nota Negativa, es decir sólo prueba que quien no la tiene no es la Iglesia de Xto., mientras que la Formal es una nota Positiva, exclusiva de la Iglesia de Cristo que debe encontrarse siempre.
En el sedevacantismo (término que no me gusta emplear pero que es necesario para hacerme entender) no existe ni siquiera la sucesión Material, ergo está en otro lugar… como bien lo reconoce implícitamente la Tesis al buscarla en la “jerarquía” sujeta a Bergoglio.

6) Si la nota negativa se encuentra en sólo una “Iglesia”, entonces esta nota cumple la misma función como si fuera “positiva”, o sea que ella es la verdadera Iglesia de Xto. Cf. la cita de Zapelena arriba (num. 1).

7) Dato sed non concesso que exista la Apostolicidad “Material-Legal” y que esté en la jerarquía sujeta a Bergoglio, estaríamos en presencia de unanota Negativa; pero, puesto que sería la única Iglesia en la cual está presente esta nota, pasaría a funcionar como una “nota Positiva” y por lo tanto sería la vera Iglesia de Cristo, en la cual se encuentran, además, las otras 3 notas.

8) Con la distinción entre Nota Positiva y Negativa se soluciona la objeción conocida presentada a este apartado, Similiter Eucharistia si celebratur in sinu Ecclesiae verum sigum unitatis Ecclesiae est. E contra, si celebratur inter schismaticos est peccatum et sacrilegium, sed nullo modo signum unitatis, pues la Eucaristía es una nota Negativa, como lo dice literalmenteBillot, y está implícito en los demás teólogos, por lo cual la objeción no vale, no tiene sustento.

9) Según la tesis la situación de Bergoglio es la de aquel elegido al cargo y que todavía no ha aceptado y que ha tomado posesión del mismo, (es decir que tiene el primero y el tercero de los pasos enumerado al comienzo; ninguno de los cuales lo habilita a nada, sino que lo coloca en la situación de un intruso) es decir que tiene un derecho al oficio, un ius ad rem sumado a lapossessio. Pero es un principio universal del derecho que hasta que la persona no adquiera el derecho Real sobre el bien, este no puede disponer del mismo. Sería absurdo pensar que Obama pudiera haber tomado decisiones gubernativas de alguna índole entre el día de la elección y el 20 de enero día de su asunción.

10) La Iglesia es una Sociedad Perfecta, por lo tanto no puede carecer nunca en acto el poder de regir, pues es de la esencia de toda sociedad perfecta la autoridad. Si se aplicara la tesis a la sociedad civil el resultado sería anarquía.

No se diga contra esto que en período de sedevacante no hay autoridad, pues lo que en realidad falta es la autoridad suprema.

Obiectio: Succesor S. Petri in Primatu est velut fundamentum, sine quo Ecclesia existere nequit. Atqui sine R. Pontifice, Sede Vacante, Ecclesia existit. Ergo R. Pontifex non est successor S. Petri in Primatu.

Resp. Dist. mai. Successor S. Petri in Primatu est velut fundamentum primarium, principale et iure proprio sine quo Eccl. existere nequit, nego mai.; est velut fundamentum secundarium, ministeriale et iure vicario, sine quo Ecclesia existere nequit, subdist.: sine quo et sine eius exigentia simul cum actuali potestate ab eo pro Sedis vacantis tempore disposita, Ecclesia existere nequit, conc.; sine quo, sed cum eius exigentia simul cum actuali potestate ab eo pro sedis vacantis tempore disposita, Ecclesia existere nequit, nego.”
Salaverri, num 448. Cfr. Tambien Zapelena, Tomo 1, primera objeción a lasectio tertia, quaestio tertia sobre la perpetuidad del primado y a C. Mazzella “De Ecclesia”, num. 740.

Instabis, si puede faltar la existencia de la cabeza visible de la Iglesiaactu, a fortiori y con mayor razón la de los Obispos, pues estos son menor que el Papa.

Resp.:

1) Ad hominem, si esto fuera así, entonces sería lícito concluir que, muerto el Papa, los electores e incluso todos los fieles Católicos pueden dejar de existir puesto que son menores que el Papa.

2) Nego paritatem, del hecho que pueda faltar la cabeza visible en acto, no se sigue que también puedan la de los demás al mismo tiempo, pues puede suceder que no haya sido esa la voluntad divina.

Esta es, además la enseñanza de los teólogos:

Palmieri D., Tractatus de Romano Pontifice, 1902.

Hinc Apostolus ad Ephes. IV, 11-12, ait quod Deus dedit quosdam quidem Apostolos... quosdam autem pastores et doctores ad consummationem Sanctorum in opus ministerii, in aedificationem corporis Christi. Ex quo patet necesse est ut actio eorum qui enumerati sunt perduret quoad consummandi sunt sancti et corpus Christi aedificandum. Dupliciter vero ipsa perdurare potest, vel quatenus eius efficacia maneat, vel quatenus continua successione semper actu existat. Iam vero patet hoc alterum quoque requiri; dicuntur enim a Deo illi dati in opus ministeriiquod actuale requirit exercitium potestatis. Porro Apostoli quatenus tales secundum totam amplitudinem potestatis perpetui esse non debebant; prophetas quoque et evangelistas, prout speciale munus significatur, perpetuos esse non debuisse satis constat; restat ergo ut pastores et doctores quatenus tales, quorum est proprium ministerium quo aedificatur corpus Christi et consummantur sancti,perpetua successione perdurent, quorum ministerium illud quoque obtinetur, ut ministerii aliorum quod transiit efficacia semper perseveret. Ex divina igitur institutione debent esse in Ecclesia post Apostolos ii qui sint pastores et doctores, qui nempe habeant potestatem regendi, docendi simulque sanctificandi.” (Poleg. Num. 17).
Fieri autem potest, ut Christus sit usque ad consummationem saeculi cum Apostolis docentibus alterutro modo: vel quatenus ipsae personae Apostolorum victurae erant usque ad finem saeculi, vel quatenus hi continuossuccessores erant habituri. Nam et in hac hypotesi Christus proprie locutus esset, dicens se futurum cum Apostolis usque ad finem saeculi; quod enim toti successioni quis dicere velit, recte primis affirmat spectatis ut primis, habituris perpetuos heredes. Iam vero priorem modum ipsa historia excludit; restat ergo alter. Igitur Magisterium Apostolicum in successoribus Aposptolorum perpetuo durabit et Christo auxiliante munere suo feliciter fungentur discipulos faciens, docens h. e. actu se exercens”. (Num. 27).

Franzelin I., De Ecclesia 1907, Thesis XIII, pag. 222-3.

Ex his porro intelligitur distinctio in conditione ipsius Ecclesiae temporesedis vacantis et tempore sedis plenae, illo scilicet priori tempore sedi Apostolicae vacanti divino iure debetur sed nondum est successor Petri, visibilis petra et visibile caput Ecclesiae; tempore sedis plenae is divino iure iam actu sedet. In considerationem potissimum venit ipsa radix totius vitae Ecclesiae, fidei inquam indefectibillitas et infallibilis custodia depositi. Certe non solum indefectibillitas in credendo (infallibilitatem passivam dicunt) sed etiam infallibilitas in praedicando veritatem revelatam et iam sufficienter pro fide catholica propositam manet in Ecclesia, etiam dum interim suo capite visibili orbata est, ut nec totum corpus Ecclesiae credendo nec totus Episcopatus docendo a fide tradita deficere et in haeresim delabi possit, quia talis permanentia Spiritus veritatis in Ecclesia, regno et sponsa et corpore Christi, comprehenditur in ipsa promissione et institutione indefectibilitatis Ecclesiar omnibus diebus usque ad consummationem saeculi. Idem quod de veritate (melius unitate) fidei contra haeresim, dicendum etiam est ex eadem ratione de unitate communionis contra schisma universale. Manet ergo lex et promissio divina perpetuae successionis in sede Petri ut radice et centro catholicae unitatis, huicque legi et promissioni respondet ex parte Ecclesiae non modo ius et officium sed etiam indefectibilitas in legitime procuranda et suscipienda successione et in servanda unitate communionis cum sede Petrina etiam vacante, intuitu successoris in ea expectandi et indefectibiliter futuri...”

Billot LDe Ecclesia Christi, 5 edición (1927), pag. 241 y s.

... Ecclesiam quam post se in terris relinquebat, nonnisi a collegio apostolico plantandam aperte declarabat, dum apostolis solis conferebat missionem sine qua, cum de supernaturali instituto agitur, omne tentamen frustraneum, omnis demum opera cassa atque irrita est. Sed non ad solum tempus vitae apostolorum mensura dierum huius ecclesiae restringebatur. Quippe ecclesia cum qua futurum se promittebat, quaeque ac de causa verae Christi Ecclesiae nomine insignitur, nullum in mundo nisi cum mundo ipso erat habitura finem. Et nihilominus, quantumvis tempus ab apostolorum morte cogitetur effluxisse, semper oportebit vereficari illud: ecce ego vobiscum sum, donec veniat consummatio... quid est igitur vobiscum sum? Id est: cum ecclesia sum a vobis initiata, quae scilicet a vobis originem ducens, ipsa continuitate erit semper vestra, hoc est, apostolica ecclesia...
Porro eiusmodi continuatio stricte sit accipienda, secundum quod excludit quamcumque rupturam aut interpolationis possibilitatemDicendo enim: vobiscum sum omnibus diebus, omnem omnino quantumvis minimam, etiam unius diei, etiam unius instantis, removit interruptionem, et nullum novatribus spatium reliquit ubi legitimum suae sectae invenirent initium”.

Et universim loquendo, ubicumque Deus dicitur fore cum aliquo, toties ea signatur assistentia quae in negotio pro quo promissa est, nullum compatitur lapsum, et omnem praecavet ab intento fine defectionem. Promittitur autem apostolis eorumque in perpetuum successoribus assistentia Christi continua et nusquam interrupta (omnibus nempe diebus), in ordine ad docendum omnia quaecumque in evangelica revelatione continetur. Ergo magisterium apostolicum in finem usque charismate infallibilitatis donatur, ita scilicet ut nusquam possit in ipso docendi exercitio, aut a revelatae veritatis ambitu exorbitare, aut a vero eius sensu quocumque modo deflectere” (pag. 387)

Est enim hoc magisterium perpetuum et perenne, per totum orbem se actuexpandens, de quo demum vere accipitur quod scriptum est: Et quidem in omnem terram exivit sonus eorum, et in fines orbis terrae verba eorum” (pag. 399).

San Roberto BelarminoDe Membris Eclesae, Lib. 1, De Clericis, cap. VII.

...at Ecclesia numquam rege caret, semper enim Christus vivit, semper etiam sunt in Ecclesia Episcopi aliqui, qui Pastores novos eligere et creare possunt.”

A estos autores pueden agregárseles algunos de los supra citados tales como C. Mazzella (num. 12)

(Negritas y paréntesis míos)

Conclusión: del hecho de que pueda faltar en acto el Papa, no se sigue, según la enseñanza de los teólogos, la posibilidad de que el resto pueda no existir. Una cosa es el primado de Pedro y otra muy distinta la missioApostólica, aquella que Nuestro Señor le dio a los Apóstoles, al Colegio Apostólico y no únicamente a Pedro; la prueba está en que siempre habla en plural “Data est mihi omnis potestas in coelo et in terra: euntes ergo doceteomnes gentes: baptizantes eos in nomine Patris, et Filii, et Spiritus Sancti:docentes eos servare omnia quaecumque mandavi vobis: et ecce egovobiscum sum omnibus diebus, usque ad consummationem saeculi”, es decir que aquel mismo poder que Nuestro Señor tiene como Hombre se lo dio a los Apóstoles, a saber la triple potestad de Enseñar (“docete”), Bautizar(“baptizantes”) y Regir (“docentes eos servare omnia”), o sea la triple Unidad de Fe, Comunión y Régimen.

La principal diferencia con los defensores de la Tesis radica en que para ellos (o para muchos) la apostolicidad (formal) existe sólo cuando está el Papa, mientras que, como dije más arriba, tanto Nuestro Señor como así también los teólogos al hablar de la Sucesión Apostólica siempre hablan en plural porque aquí no estamos hablando del Primado de Pedro sino de los sucesores de los Apóstoles a los cuales Nuestro Señor les prometió estar “omnibus diebus usque ad consummationem saeculi”.


Muchas veces los defensores de la teoría de des Lauriers dicen que un no-católico puede elegir y ser elegido Papa basado en el documento de Pío XII que regula la elección Papal donde dice:

Ningún Cardenal queda excluido de la elección activa o pasiva del Sumo Pontífice por motivo de excomunión, suspensión o entredicho: toda censura queda en suspenso para los efectos de la elección” (Constitución Vacantis Apostolicae Sedis, Num. 34).

Contra esto se responde que los que así argumentan no han entendido en absoluto el tema.
Lo que hace el Papa con esta ley es simplemente suspender (y no levantarcomo dice la “Breve explicación de la Tesis”) una pena que el Derecho Canónico contempla para las censuras, he aquí los cánones:

Canon 2241:

La censura es una pena por la cual se priva al bautizado que ha delinquido y es contumaz, de ciertos bienes espirituales o anejos a estos hasta que cese su contumacia y sea absuelto”

Canon 2265.1

Ningún excomulgado puede:

1. Ejercer el derecho de elegir, presentar o nombrar.

2. Obtener dignidades, oficios, beneficios, pensiones eclesiásticas u otro cargo cualquiera en la Iglesia.”

Canon 2275

Los que están personalmente en entredicho:

3) Les obliga también a ellos lo dispuesto en el 2265.”

Canon 2283.

Lo que acerca de la excomunión se determina en el canon 2265, debe aplicarse también a la suspensión.”

Es decir que lo que hace el documento con respecto a los Cardenales es simplemente suspender una medida de derecho eclesiástico atendiendo a la dignidad y misión de los Cardenales.
En ningún lado y por ningún motivo el documento ni siquiera insinúa que los no-Católicos puedan elegir y ser elegidos, como así tampoco habla de los herejes. Pío XII habla de los excomulgados tolerados, de los suspensos y de los que incurren en entredicho. De hecho tanto el código como los Papas y los canonistas y teólogos expresamente dicen que un no Católico ni puede elegir ni ser elegido.

Canon 2258.

1. Los excomulgados, unos son vitandos y otros tolerados.

2. Ninguno es vitando a menos que haya sido excomulgado nominalmente por la Sede apostólica y la excomunión haya sido públicamente proclamada y en el decreto o sentencia se diga expresamente que se deba evitar al excomulgado, salvo lo que se prescribe en el canon 2343.1.1”

Canon 2266.

Los excomulgados después de la sentencia condenatoria o declaratoria, quedan privado de los frutos de las dignidades, oficios, beneficios, pensiones y cargos, si tuvieran alguno en la Iglesia y los vitandos quedan privados de las mismas dignidades, oficios, beneficios, pensiones y cargos.”

Cum Ecclesia sit societas perfecta, certe omnes, qui absolute extra Ecclesiam sunt constituti, iure nominando ad oficia eclesiástica carent” (Wernz-Vidal, Vol. 2, num. 248).
Valide eligibiles sunt omnes, qui iure divino aut iure ecclesiasticoirritante non impediuntur. Quare valide eligi potest masculus, qui usu rationis polleat ad acceptandam electionem et excercendam iurisdictionemverumque sit membrum Ecclesiae, etsi laicus tantum existat. Arcentur autem tamquam inhabiles a valida electione omnes feminae, infantes, qui ad annos discretionis nondum pervenerunt, item habituali amnetia laborantes, non baptizati, haeretici, schismatici... « (Id. Num. 415)

Es claro que cuando los canonistas y teólogos dicen “etiam laicus” están poniendo un límite que no se puede franquear.
Esta es la enseñanza común de todos los canonistas y teólogos, creo que sería ocioso citar otros, pues basta consultar cualquier manual.



PAX



1    1 Dicho de otra forma, el argumento podría ser puesto de la siguiente manera:


Pasos Preliminares.

1) Presentación: es la designación de la persona para un oficio eclesiástico, hecho en virtud del derecho de patronato (cn 1448-1471).

2) Nominación: designación de la persona, hecha en virtud de un privilegio que no sea el de Patronato.

3) Elección (cuando necesita ser confirmada por el superior) es meramente un paso previo de designación de la persona.

4) Postulación: Designación de una persona que es legalmente no-elegible al oficio. Implica un pedido (postulatio) de parte de los electores hacia el superior para que dispense del impedimento.


Pasos Finales.

1) Libre Colación: es la entrega del oficio hecha por un superior en forma libre, esto es, sin la intervención de una acción previa por parte de una persona con privilegio. Implica tanto la designación de la persona (Ius ad Rem) como la entrega del Oficio (Ius in Re).

2) Investidura: Acto del Superior que otorga el oficio a una persona que ha sido designada ora por presentación ora por nominación.

3) Confirmación: Acto del Superior que otorga el oficio a una persona elegida previamente, pero cuya elección necesita ser confirmada.

4) Admisión: Acto del superior que otorga el oficio a una persona designada previamente por medio de una postulación.

5) Aceptación: acto del candidato mismo que acepta el oficio para el que fue elegido. Si la elección no necesita confirmación, la voluntad del superior expresada en la ley confiere el oficio automáticamente en cuanto acepte. En el caso singular de la elección del Romano Pontífice, el poder anexo al oficio viene directamente por medio del derecho divino. (c. 219)

Canon Law: a text and commentary, By T. Bouscaren y A. Ellis (1957, 3 edition).”

El oficio puede carecer de Titular (Suc. Formal) o de Poseedor (Suc. Material).

Así, pues el oficio puede vacar:

1) De Iure et de Facto: Si nadie tiene ni el Título (Suc. Formal) ni la Posesión (Suc. Material).

2) De Facto: cuando hay titular (Suc. Formal) pero no poseedor (Suc. Material).

3) De Iure tantum: Si hay poseedor y no titular (intruso).

A menos que el oficio vaque “De Iure” ni la concesión ni la promesa da el Ius in Re o el Ius ad Rem.
Si el oficio vaca De Iure y no De Facto, para que legítimamente se conceda el oficio, es preciso declarar que el mismo está vacante De iure. (Vermersch, N 269.).
De todas formas aunque estos requisitos sean necesarios para la validez de la colación, sin embargo esto no se requiere cuando la ilegitimidad de la posesión es notoria. (Blat, Wernz-Vidal, Abbo-Hanan).


Elección

La aceptación de la elección produce los siguientes efectos:

a) Da el Ius ad Rem si se necesita confirmación, (cn. 176.2) antes de la cual no se adquiere derecho alguno y el elegido es inhábil para realizar cualquier acto administrativo (cn176.3).

b) Da el Ius in Re si no hace falta confirmación (cn 176.2).

Canon 176:

1. “Si el elegido renunciare pierde todo derecho adquirido por la elección, aunque después se arrepienta de haber renunciado; pero puede ser elegido de nuevo; y el colegio debe proceder a nueva elección en el espacio de un mes después de conocida la renuncia.

2. Al aceptar la elección, si no necesita ser confirmada, el elegido adquiere inmediatamente pleno derecho; de lo contrario sólo adquiere derecho a la cosa.

3. Antes de la confirmación no le está permitido, bajo pretexto de la elección, inmiscuirse en la administración del oficio, ni en lo espiritual ni en lo temporal, y los actos que acaso ejecute son nulos.”

1 comentario:

  1. Van a abrir dos nuevos seminarios sedevacantistas en USA

    ResponderEliminar

Gracias por su tiempo al comentar.Dios lo Bendiga